Töfravatnið í Stykkishólmi.

Í heitu pottunum í Stykkishólmi  er einstakt vatn sem kemur úr borholu í Hofsstaðlandi um 800 metrum vestan hins sögufræga Helgafellsbæjar, þar sem sem Snorri goði skóp mikla sögu en miklir kvennskörungar ófu söguþræði hennar með ákafa. Hofstaðir er landnámsjörð Þórólfs Mostraskeggs sem segir mikið af í Eyrbyggju. Þórólfi þótti land sitt svo heilagt að þar mátti engin ganga örna sinna og engin mátti þaðan Helgafellið óþvegin líta. Það má því teljast eðlilegt að hinir fornu vættir með Ásana Þór og Óðinn í broddi fylkingar orkuvæddu Hofstaðaland þó nokkuð djúpt niður í berggrunninn, þótt til skamms tíma hafi flestir, með jarðvísindamenn í broddi fylkingar, talið það harla ólíklegt.

Leit að heitu vatni á norðanverðu Snæfellsnesi hófst sumarið 1995 en undirbúningur að leitinni  hafði staðið yfir  frá ágústmánuði 1993.  Leitarsvæðið náði yfir svæðið frá Álftafirði í austri að Gufuskálum í vestri. Strax sumarið 1995 kom í ljós að miklar líkur væri á að finna mætti verulega heitt láhitavatn í Hofstaðalandi ef þar yrði boruð djúp leitarhola. Haustið 1996 var svo boruð rúmlega 900 metra djúp hola sem gaf rúmlega 40 sek/lítra af 87°C heitu og verulega söltu vatni. Þetta salta vatn olli þó nokkuð miklum heilabrotum fyrir okkur sem stóðum að jarðhitaleitinni svo ákveðið var að vísindamennirnir okkar hjá Orkustofnun rannsökuðu notkunar möguleika vatnsins með ítarlegum tæknilegum ferli sem stæði yfir í hálft ár. Meðal annars var framkvæmd rannsókn á efnafræði vatnsins, tæringu, útfellingum, jarðhitaummyndun og efnaskiptum vatns og bergs sem Hefna Kristmannsdóttir deildarstjóri á Jarðefnafræðideild ROS hafði umsjón með.

En Hrefna hafði árið 1994 séð um fyrir Orkustofnun í samvinnu við Útflutningsráð  verkefni sem miðaði að því að rannsaka möguleika á "heilsuferðamennsku", bæði hvað varðaði auðlindir og markaði. (Hrefna Kristmannsdóttir, 1992) og kynningar­bæklingur (Útflutningsráð og Orkustofnun, 1994). Hrefnu þótti Hofstaðavatnið falla vel að skilgreiningum um heilsuvatn og spurðist það út til bæjarbúa. Það varð til þess að hinn knái sjómaður og altmugligmann Heimir Kristinsson í Stykkishólmi sem barist hafði lengi við erfiðan Psoriasis sjúkdóm ákvað að prófa vatnið. Heimir notaði fiskikar sem bað og kom því fyrir við holuna, erfiðast var að ná kælingu á vatnið. En með mikilli þrautseigju tókst þetta allt hjá Heimi og það sem var mest um vert var að Heimir taldi sig hafa mikla líkn af þessum böðum.

Að lokum varð þar mikil baðstaður öllum opin,allann sólarhringinn,öllum til mikilar ánægju og mörgum að sögn þeirra sjálfra til mikils gagns vegna húðsjúkdóma.

Auðvita er það engan vegin ljóst hvaða gagn megi vera af þessu vatni til heilsulækninga og seint munu læknavísindin viðurkenna notagildi vatnsins ef að líkum lætur. Því ætla ég leikmaðurinn sem fæst um þann þátt að fjalla. Hinnsvegar þótti mér með ólíkindum hvað margir það voru sem gagn höfðu af böðun í þessu salt ríka vatni, að eigin sögn.