Krafa dagsins.

Fremsta krafa landsmanna  er auðvitað að auka hag sinn - efla menningu sína - skapa börnum sínum þau skilyrði til hugar og handar að sambærilegt sé við það besta í samfélagi þjóða í nútíð og framtíð. En umfram allt viljum við vera Íslendingar og taka þátt í íslenskri sjálfstæðisbaráttu - baráttunni sem aldrei lýkur.  Við viljum taka þátt í að brjóta hverja þá ógnaröldu er á þjóð okkar kann að skella - eins og harðar bergnasir okkar sæbröttu strandar brjóta þungar og svalar öldur Atlantshafsins. Við verðum líka að efla samkennd og réttlæti með þjóðinni, milli byggða og milli manna - og þjóða.

En eins og fram kemur í erindi þjóðskáldsins hefur okkar fallega gjöfula land með fallvötn, jarðhita, gjöful fiskimið og gróðurmold hvíslað að honum sínar kröfur og bendir okkur á leiðir:

 

Og nú flyt ég til þín þessi alvöruorð,

Sem   mitt ættarland hvíslaði að mér.

Ekki  einungis bindur ósk þess við borð,

lífið allt krefst hins sama af þér.   

(Jóhannes úr Kötlum)

Athugasemdir

[sveinn snorason (IP-tala skráð) 25.4.2009 kl. 12:51]

Vinur.

Svei mér, ef þú ert ekki kominn með nákvæmlega sömu sjónarmið og við, ungir sjálfstæðismenn höfðum á stefnuskrá okkar fyrir alþingiskosningarnar 1946. Við hefðum þó sennilega fremur vitnað þá til Einars Ben en Jóhannesar, með allri virðingu fyrir honum, og endað hugleiðinguna með:

Heyr mig, lát mig lífið finna,

læs mér öll hin dimmu þil.

Gef mér stríð- og styrk að vinna,

Stjarna, drottning óska minna.

Ég vil hafa hærra spil,

hætta því, sem ég á til.

Bráðum slær í faldafeykinn,-

forlög vitrast gegnum reykinn.

Alls má freista. Eitt ég vil:

Upp með taflið! Ég á leikinn.

kveðja, Sveinn.