Já - púkarnir á fjósbitanum eru margir,,,, Mogga menn.

Íslendingar verða ávalt að tefla á tæp vöð, við verðum að stóla á góðar afurðir og vænlega markaði, þessa höfum við alltaf þurft og munum þurfa.
En við þurfum ekki endalausar innihaldslausar svartnættis spár eins og Mogginn minn spúir frá sér daglega.

Við verðu fyrst og síðast að stóla á okkur sjálf það höfum við alltaf þurft og munum áfram þurfa. Auðvita eru - púkarnir á fjósbitanum margir og vissulega er erfitt fyrir okkur að kveða fólin niður en það verður við að gera til að standa undir nafni.

Við þökkum hinsvegar forsjóninni fyrir að hafa átt djarfa frumkvöðla,  og því að við búum Ísland, við búum við verðmæti og við eigum öryggi, og við tökum undir í herópi Einars Ben: Sé almúginn sínum foringjum framar, er festa hans vígsins síðasta hamar. Vaknaðu, reistu þig lýður míns lands.

Við erum vöknuð...!    

Jóhannes úr Kötlum lætur landið fá mál við svipaðar aðstæður og segir;

Og ég reis upp úr rúst þeirrar ráðlausu borgar, er féll.

Og hin dagelska sól skein á dauðblakka þúst og brá dýrðlegum roða yfir fell.

Og ég gekk upp á hæðina hljóður og sæll, mér var horfin öll iðrun og sorg,

og sem herra míns lífs, en ei hégómans þræll, lagði ég hornstein að annarri borg.

Munið að við vorum dæmd til að þurfa að streita í sveita ok­kar and­lits í nátt­úr­unni og með erfiði af henni að nærast alla ok­kar erfiðu líf­daga samkv. fyrstu Móses bók, því er ekki hægt að breyta, síst af öllu hér á Íslandi. því miður.

 

Stólað á hátt verð á áli og fiski og lítinn innflutning