"Við viljum enga læti" sagði Svandís.

„Ég trúi því ekki að Samfylkingin ætli að láta samstarfið stranda á þessu máli," sagði Svandís Svavarsdóttir, frambjóðandi VG, á borgarafundi í kvöld. Hún sagði að það ætti ekki að vera með asa við inngöngu í Evrópusambandið. Það þyrfti að vera samstaða um málið.

Hvernig verður eiginlega náð samstöðu í þessu máli á grunni sögunar um Rauðhettu.

VG og íhaldið kalla bara Úlfur, Úlfur ef minnst er á EB, og fullyrðingaflóðið og pólitíska hvít lygin streymir í Amason stærðum frá þessum frómu flokkum um alla gallanna, engir kostir, bara Úlfur, Úlfur.

Samstöðu verður vart náð án þess að vita um hvað málið snýst, kosti þess og galla.

Og til að ná samstöðu um málið verður þjóðin því fyrst að drífa sig til samningsgerðar við EB um aðild, að þeim loknum liggur fyrst fyrir einhver grundvöllur til að ná einhverri vitrænni pólitískri stöðu til að VG og SF eða einhverjir aðrir geti náð samstöðu um aðild  eða ekki. Síðan verður að koma í ljós hvort þjóðin geti náð nægilegri samstöðu um málið.

" Ég undirritaður trúi því ekki að VG ætli að láta samstarfið stranda á þessu máli, án þess að vilja kanna um hvað málið snýst"

Þá er pólitíkin á Íslandi endanlega gjaldþrota og búsáhaldadeildin verður að taka við.

Skaðlegir framboðsfundir.

Hlustaði með andakt á frambjóðendur Suðurkjördæmis í Reykjavík í sjónvarpi í gærkvöld. Nú þótti mér innlegg frambjóðenda ásamt spyrjenda mögur og stjórn arfa léleg. Hvílík vitleysa, engin vitræn pólitík fyrir þjóð í kreppu, bara sandkassaleikur stjórnenda.

Hvað eru menn að fárast yfir fáeinum krónum,  til handa févana flokkum, strákum og stelpum í ferlegri neyð sem láta sig hafa að vera tekin í nefið í Kastljósa stíl á framboðsfundi og halda andliti. Lýðræðis frambjóðandinn lýsti forundran af hinu pólitíska allsleysi framboðs kynningarinnar.

Þau eiga öll allt annað skilið af þjóð og fréttasnápum.

Er ekki nokkur leið að lyfta umræðunni á hærra plan hjá Sjónvarpi allra landsmanna, við þurfum þess núna fremur en nokkru sinni áður.

 

"Mútugreiðslurnar"

Hvað eru menn að fárast yfir fáeinum krónum,  til handa févana flokkum í ferlegri neyð, flokkum sem hafa staðið vaktina í brúnni á þjóðarskútunni og lögðu sig alla fram í tug ára við að stýra þjóðarskútunni í gegnum skerjagarðanna. Þeir eiga allir gott skilið.

Ég get skilið afbrýðissemi hinna nýju flokka sem hafa ekki af svo miklu að státa og eru enn að slíta barnsskónum, en að sjallarnir fái svo heiftarlegt samviskubit sem raun ber vitni, er erfitt að skilja.

Það er á fólki að heyra það komi almennt af fjöllum hvað varðar styrki til stjórnmálaflokka og stjórnmálamanna á liðnum árum.

Hagsmungæsla, helmingaskipti og önnur samtryggingar kerfi hafa lifað góðu lífi í íslenskri pólitík frá árdögum lýðveldisstofnunnar, þvert í gegnum alla flokka.

Hver man ekki, miðaldra eða eldri íslendingur, að eina leiðin til lánafyrirgreiðslu í bönkum var gegnum pólitík.

Skilja þeir virkilega ekki að þjóðin verður ekki blekkt, hún ætti að vita og veit ef hún þorir að vita að „mútugreiðslur" hafa verið regla en ekki undantekning og skilur að ætíð skal  gjöf gjalda. Það er tilgangurinn.

Þeir ríku vita og vissu að ef flokkurinn átt ekki aura og þá var tilgangslaust á hann að vona í lífsbaráttunni. Þannig er þetta og þannig verður þetta, því miður.

Er ekki nokkur leið að lyfta umræðunni á hærra plan, við þurfum þess núna frekar en nokkru sinni áður.

Við skulum gera þessa hluti upp þó síðar verði.

Nei, við verðum ekki kæfðir í poka.

Við verðum að láta af hræðslu og ótta við náið samstarf við viðskiptalönd okkar, bæði félagslega og fjárhagslega. Við erum þá þegar komin í þá stöðu að við getum ekki sett skýklappanna á hausinn og sagt ekki meir, ekki meir. Það er ekki eftir neinu að bíða.

Við verðum að óska eftir aðildarviðræðum strax

En flestir myndu bæta við þeirri ósk að í samfélagi þessara þjóða bærum við gæfu til að koma þannig fram að við héldum fullri reisn og sjálfsvirðingu.

Þetta eru sanngjarnar og vitrænar óskir sem ætla mætti að flestir sem ekki búa við óróa og heimótta gætu skrifað upp á, því að hefðbundnu náttúruauðlindir Íslands, gróðurlendið, miðin og orkulindirnar ásamt þeim mannauði er felst í duglegu, vel menntuðu og framtakssömu fólki skapa grunn fyrir sjálfbært efnahagskerfi ef skynsamlega er að farið. Við erum að öllu leyti vel búin til samstarfs og þurfum ekki að taka málum með minnimáttarkennd.

Framtíðin er undir okkur sjálfum komin, það er að segja, hvers við æskjum, hvaða lífsgæði við viljum búa við, hvernig við nýtum náttúruauðlindirnar og mannauðinn á sem skynsamastan hátt, þar koma ekki aðrir til verka. Þetta felur í sér spurninguna um hvernig við finnum jafnvægið milli nýtingar auðlinda, álags á umhverfi og fólksfjölda í landinu.

Fremsta krafa allra íslendinga  er auðvitað að auka hag sinn - efla menningu sína - skapa börnum sínum þau skilyrði til hugar og handar að sambærilegt sé við það besta í þessu samfélagi nágranna þjóða í nútíð og framtíð.

En umfram allt viljum við vera Íslendingar og taka þátt í íslenskri sjálfstæðisbaráttu - baráttunni sem aldrei lýkur. Það verðum við áfram að hafa í huga.

Skaðlegir lygamerðir.

Hlustað með andakt á frambjóðendur Suðurkjördæmis í sjónvarpi í gærkvöld. Aldrei þessu vant þótti mér mörg innlegg frambjóðenda ásamt spyrjenda frábær og stjórn prýðileg.

Stjórnendur ættu þó að leyfa sér að hafa í frammi fróðleik vegna rangtúlkunar frambjóðenda á staðreyndum.

Falleg stúlka með fallegt enni og sægræn augu og einkar frambærilegur frambjóðandi, býsnaðist yfir stofnkostnaði álvera pr. starfsmann, sagði hann vera 100-300 millur. Meiningin hennar var, álver væri forkastanleg lausn í atvinnumálum.

Álver hefur verið starfrækt á Íslandi í 42 ár og skilað arði og feikna atvinnutekjum öll árin, þar að auki lægra meðal verði á almennri raforkuafhendingu en ella hefði verið.

Fyrirtækið hefur þar að auki verið kjölfesta í atvinnumálum Hafnfirðinga allan þennan tíma. Meðan önnur hafa farið og komið, eins og gengur í atvinnumálum þjóðarinnar í heild, því miður.

Það er forkastanleg að múgsefjunarbatteríum af svo afleitum stofni sem  uppvaktar eru af óvönduðum öfga uppeldis kommum sé plantað í svo fallegar og saklausar stúlkur með falleg enni og sægræn augu.

 

"Tvíefld þóðarsálin logar í endurreisnar vonum".

Ljóst er að núverandi aðstæður og rugl í peningastefnu málum, krefja landsfeður og mæður til mikils hugarflugs um atvinnustefnu til framtíðar.

Svigrúm hefðbundinna atvinnugreina til aukningar á atvinnutækifærum eru mjög takmarkað.

Staða sjávarútvegs er slík að vart er þess að vænta að þar verði mikil nýsköpun og fjölgun tækifæra, sama niðurstaða er sjáanlega í landbúnaði og ferðaþjónustu.

Byggingar og framleiðsluiðnaður eiga og munu hafa í vök að verjast.

Spurningin er hvar eru tækifæri fyrir okkar unga og velmenntaða fólk í næstu framtíð?.

Eru sjáanleg tækifæri fyrir t.d. verkfræðinga, viðskiptafræðinga, lögfræðinga í þessum greinum að öllu óbreyttu?. Svörin eru því miður neikvæð frá öllum sem um þessi mál fjalla.

Hvað er til ráða?.

Finnast engar lausnir neins staðar?.

Jú, sem betur fer byggjum við ríkt og gjöfult land. Við landsmenn og líka nýtingar menn náttúruauðlinda, bændur, sjómenn og virkjunarsinnar, hafa unnið eins orkan leyfir á hverjum tíma á hagrænan hátt, með hina hagrænu náttúruvernd í huga sem felst í að stuðla að hæfilegri nýtingu og koma í veg fyrir rányrkju eða spjöll á auðlindum og hlunnindum lands og sjávar svo að heimsathygli hefur verið vakin á okkar aðferðafræði og ríkidæmi.

Stjórnleysið efnahagsmála síðasta áratug og rányrkja útrásarvíkinga í peningahirslum bankanna eða taumlaus blekkingarvefur, draumsýnir og yfirboð náttúrulausra náttúruverndarsinna, má aldrei komast í þá aðstöðu að ræna af okkur sjálfræði og efnahagslegu sjálfstæði.

Sjáið þið til, hin almenni atvinnurekandi og launamaður sem eru krossfestir í óáran íslenskra peningamála mun aldrei framar ljá því hug eða heyrn að blekkjast af jarðsambands lausum yfirboðum og rugli framar.

Þjóðin býður eftir lausnum frá þeim vanda sem við er búið, það eru verkefni en ekki vandamál.

Þjóðin verður því nú að kjósa þá flokka sem hafa kjark til að taka rétt og vitrænt á atvinnumálum okkar, án óra og áráttusýki.

 

Það er verkefni þjóðarinnar 25. apríl 2009.

Almannatryggingar, endurskoðun ölmusukerfisins.

Endurskoðun almannatryggingar laga var kynnt á fundi Félags eldri borgara 17 apríl síðastliðinn.

Stefán Ólafsson formaður nefndar um endurskoðun almannatrygginga gerði grein fyrir umræðutillögum nefndarinnar. Í stuttu máli, magur fiskur vel falinn undir steini vegna komandi kosninga.

Sjáanlegt er að en á ný er verið að þóknast stjórnvöldum en ekki tryggingarrétthöfum, enn er eins og til umræðu sé ölmusukerfi en ekki tryggingarkerfi, en á ný skal þetta kerfi gert flóknara, afkastaminna, lélegra og en er það aumkunar vert og feikna dýrt í rekstri.

Við sem höfum skilvíslega greitt iðgjald þessara trygginga frá sextán ára aldri og eigum eignarrétt á bótum samkvæmt Stjórnarskrá, krefjumst þess að þessu fikti stjórnmálamanna með grundvallarréttindi fólksins í landinu ljúki hið bráðasta.

Stefán!, burtu með allar skerðingar, búðu til einfalt og skiljanlegt tryggingarkerfi, þar sem fólk fær þær bætur sem iðgjöld voru greidd fyrir. Sértækar bætur til þeirra sem á þurfa að halda eiga að fjármagnast frá skattakerfinu en ekki með réttindaskerðingum annarra.

Þá þarf ekki margar stofnannir til að sjá um málin, þar munu starfsmenn skilja kerfið og kannski við hin, venjulegir landsmenn, sem erum lögum samkvæmt tryggingartakar.

Áratuga langa fikt allra stjórnmálaflokka með þetta öryggiskerfi okkar  er óþolanda, því verður að ljúka strax.

"Hver kynslóð gaf allt, sem hún átti, í sjóð,

og í þeirri von, að það geymdist:

sinn yl, sína harma, sitt hjarta, sitt blóð,

--en hluturinn smælingjans gleymdist."

(Jóhannes).

Erling Garðar Jónasson formaður Samtaka aldraðra.

 

Vandamál eða lausnir.

Tilvistarkreppa íslenskra stjórnmála er m.a. sú að  talsmenn flestra flokka sjá ekkert annað en vandamál, tala aðeins um vandamál. Það má ætla að þá dreymi líka um vandamál. Þessir flokkar leysa engin vandamál enda þeim eðlislægt að finna þau og skilgreina, til að geta þrifist.

Ef maðurinn í atvinnurekstri eða frá  verkalýðshreyfingunni talar um lausnir finna þessir flokkar að eintóm vandamál felast í lausnunum. Þeir segja EB stútfullt af vandamálum, ekki má  undirstrika eignarrétt þjóðarinnar á fiskinum í sjónum, ekki má halda stjórnlagaþing, osfrv. Engar lausnir neins staðar enda þeim eðlislægt búa bara til vandamál eins og raun ber vitni.

Þjóðin býður eftir lausnum frá þeim vanda sem við er búið, það er verkefni en ekki vandamál.

Þjóðin verður því nú að kjósa þá flokka sem hafa kjark til að leita eftir lausnum, það er verkefni þjóðarinnar 25. apríl 2009.

 

Átökin um athafnafrelsi.

"Er hið sjálfstæða Ísland þá frelsins friðland,

ef fólk sem vill rísa,´ á það hvergi griðland"

 

Alþingi setti leikreglur sem meirihluti þjóðarinnar sættir sig ekki við.

 

Alþingi ber ábyrgðina, og Alþingi verður að smíða nýjar leikreglur, svo einfalt er það.

 

Það eru ekki vondir útgerðarmenn eða óprúttnir sjómenn sem eru dragbítar á hagsmunum þjóðarinnar í þessu máli.

 

Allt sem þeir eru að gera er að vinna vinnu sína af trúmennsku og ábyrgðarkennd sem einkennt hefur þessar stéttir báðar svo lengi sem ég man eftir, og hef lifað á arði þeirra ennþá lengur bæði sem sjómaður og landkrabbi eins og aðrir Íslendingar.

 

Þeir verða að hámarka arðinn sem mest má á grundvelli aðferða sem lög mæla fyrir um, enda búa þeir ekki við ríkisstyrktan sjávarútveg eins og víðast er í hinum vestræna heimi.

 

Þegar grannt er skoðað eru það einmitt útgerðarmenn og sjómenn sem berjast hörku baráttu á hverjum degi til efla hag þjóðarinnar, en alltof fáir aðrir.

Verkefnið hlýtur að vera það að standa að breytingum sem tryggja óskorað eignarhald þjóðarinnar á auðlindinni, forsvaranlega umgengni um fiskimiðin og hagkvæma nýtingu með eðlilega hagnaðarvon að leiðarljósi.

En umfram allt verður sanngirni að ráða ferðinni þegar breytingar verða gerðar á lögum um stjórn fiskveiða.

" Við hækkandi sólris þær hetjur ég sé

  sem hófu í myrkrinu frelsins óð,

  og mynduðu skjaldborg um vonanna vé

  og vorperlum stráðu á öreigans slóð,

  og hugheilar lögðu fram ævina alla

  í annan hvorn þáttinn; að sigra eða falla"

(Jóhannes úr Kötlum Söguhetjur Íslands)

Þytur þess vors er þeir vöktu.

Við, kynslóðin sem er að fara í hvíld skilum landinu ríku, ennþá fallegra landi og miklu öruggra landi enn áður, við erum stolt og hreykin. Ég er mjög stoltur því  að við gátum skapað skilyrði fyrir fleiri listaspírur, aukið framlegð á háskólamenntuðu fólki og haldið uppi menningarlífi sem miljónaþjóð. Það er stórkostlegt að þurfa ekki að veiða fisk fyrir 50-100  miljarða króna  á ári til að kaupa olíu fyrir landsmenn til ljósa, hita  og annarra staðbundina þarfa í hýbýlum okkar.

 

Svartstakkarnir ungu í bankakerfinu, okkar velmenntaða unga fólk sem drukkið hafði í sig frjálshyggjufræðin amerísku, sem meðal annars afneitaði aðhaldi og eftirliti ríkisvaldsins eru auðvitað erfingjar okkar af þeim þroskaða eiginleika íslensku þráhyggjunnar að geta ávalt sigrað þrítugan hamarinn ef reynt er ítrekað. Þessi eiginleiki er fengin með móðurmjólkinni og er nauðsynlegur til að getað lifað á Fróni við okkar náttúrulegu lífsskilyrði.

 

Þeir skildu´, að ef hér átti að skapa þá fegurð

Sem skáld höfðu túlkað í óljósri þrá,

Varð vitið að sigrast á andhverfum öflum,

sem ógnandi sveifluðust til og frá,

að fólkið varð sjálft að leyfa sér landið

og lifa með samhjálp þess gæðum á,

að þá yrði brauðstritið leikur léttur

og listin og menningin allra réttur.

 (Jóhannes úr Kötlum)

Við sem nú sitjum í okkar friðarstól ættum nú sem áður þegar grjót hindraði okkar vegferð, að gefa því tíma og rúm að hindrunum sé rutt úr vegi.

 

Unga fólkið er betur menntað en við vorum, býr við betri tæki og tól en við og hefur  fest þjóðarskútunna á skeri, sem er ómetanleg reynsla.

 

Svo reynd  kynslóð mun skila landinu enn ríkar en við gerðum, og en öruggara en við gerðum.